Gün bugündür yarınsa yeni ve başka

Ömrümde ilk kez baharın gelişini sadece takvimde karşıladım. Elli altı yıllık ömrümde ilk kez baharı içimde hissedemedim. Biliyorum ki sadece ben değil bu gezegende yaşayan herkes bu duygu içerisinde.

Diğer yarım kürenin ruh hali, kuzey yarım kürede yaşayan bizlere göre biliyorum ki daha da kötü. Çünkü onlar üstüne üstlük kışa giriyorlar.

Bu yaşadığımıza ne ad verirsek verelim, nasıl olduğu ile ilgili bin değişik savdan hangisine inanırsak inanalım, bir gerçek var ki o da yeni bir dünya düzenine geçtiğimizdir.
Bundan böyle önümüzdeki günler tıpkı atom bombasının insanların yaşadığı bir şehrin üstüne atıldıktan sonraki gibi olacak. Yani hiçbir şey eskisi gibi olmayacak…

Peki, biz bu yeni dünya düzeninde yerimizi nasıl alacağız?

İkinci Dünya Savaşı’nda kaybeden ama küllerinden yeniden doğan Almanya ve Japonya gibi mi, ya da bir tercihimiz var mı?  Varsa o da ne?

Bu ülkede, insanımızda büyük bir cevher var. Genç, dinamik, başarıya aç ve muhtaç bu ulusun çocukları doğru yönlendirilirse neler yapmaz ki!

Önce şu beladan kurtulalım, şimdilik evde kalalım, bolca düşünelim, enerji depolayalım ve lütfen dönüşümüz muhteşem olsun.

“Bizim işimiz varmış,
Bizim aşımız varmış
Bizim sağlığımız varmış
Beterin de beteri varmış
Yeterin de yeteri varmış” deyip yeniden umutla, aşkla sarılalım hayata.

Hayata, ah o HAYATA...
Sevgiyle,